Música:Rogers y Hammerstein
Letra:Loftur Gudmundsson
Thad lenti í drćtti,
ad módir mín mig ćtti,
thvi hún var svo gískid grey.
En lćknrinn var sóttur,
og loksins ól hún dóttur,
og thád sést ekki sćtari mey.
En pabbi var sjaálfur,
á sjónum alltaf hálfur,
svo hann gat ekki lengur sagt nei.
Fyrst var hann mjög sleginn,
en seinna sagdi hann feginn.
Ad thad sést ekki sćtari mey.
Sćtari mey,
sćtari mey,
nei thad sést ekki sćtari mey.
Og fyrr en mig vardi,
hver strákur á mig stardi,
eins og stelpur á gleym-mér-ei.
Their fóru ad skjálfa,
og sögdu vid sig sjálfa,
hún er sorglega stygg,
en mjóg trygg, ad ég hygg,
og thad sést ekki sćtari mey.
Ég lćrdi i bernsku,
ad blikkaá finni ensku,
og min söngrödd var sweet and gay.
En vestur á landi,
ég lenti í hjónabandi.
Thad er sorglegt fyrir sidprúda mey.
Hann lagdi í sinn vana,
ad elska* Ameríkana,
svo ég kyssti hann og sagdi OK.
En illt var í efni,
hann var ódamála í svefni,
og thá reyndist hann,
ramm islenskt grey.
Islenskt grey,
islenskt grey,
sem ásćdist islenska mey.
En nú er önnur öldin,
ég dansa kát á kvöldin,
og thiy kalla mig gleym-mér-ei.
Og piltarnir their skjálfa,
their segja vid sig sjálfa,
nei, thú setydir mér blossandi ást.
Thvílíkt hnoss!
Thvi thad sést ekki sćtari mey.
|